Hoewel deze jongeman uit New York er al een drietal ep’s heeft op zitten, moet ik toegeven dat ik nooit eerder van hem gehoord had. Het feit dat zijn coverversie van Do Ya (een heel straffe her-lezing van een nummer dat hier ooit een minihitje was) van The Move en ELO opgenomen werd op de soundtrack van de succesvolle Amerikaanse TV-reeks Californication zou daar wel eens snel verandering in kunnen brengen. Immers, wat we verder op deze debuut-CD te horen krijgen, is een heel leuke mix van sixties pop, gemengd met alt.country, toefjes harde rock en singer songwriter stuff. Allemaal niet bijzonder wereldschokkend, maar wel heel knap gedaan. De plaat werd in Detroit opgenomen met de hulp van leden van The Go, The Detroit Cobras, Queens of the Stone Age en The Dead Weather.

Ik heb persoonlijk nogal een zwak voor songschrijvers als bv. Matthes Sweet of Marshall Crenshaw, twee namen die niet geheel toevallig voorbij flitsten, bij het beluisteren van songs als California Run of Never Enough. Bij de intro van Get On gingen de gedachten dan weer richting Kid Rock of T-Rex uit. Begrijpt u ’t plaatje zo’n beetje? Vlot in het gehoor liggen de songs allemaal , al heb je op mijn leeftijd natuurlijk al veel gehoord en word je niet te snel meer omver geblazen. Kijk, ’t is niet moeilijk: deze CD slaagde er in na de professionele thuisbeluisteringen, de cd-speler van de auto te halen. Daar zit ze nu zo’n week of drie in en ik heb niet één passagier gehad die vroeg om wat anders op te zetten. Daar is deze plaat namelijk voor gemaakt: om te dienen als soundtrack bij lange avondlijke of nachtelijke autoritten. Nogmaals: niks dat ik niet in één of andere vorm elders eerder gehoord heb –zo heeft Don’t Walk Away nauwelijksverholen verwijzingen naar Cat Stevens-, maar de dosering hier, de afwisseling…het maakt dat het geheel flink groter is dan de som van de delen. En dat, beste lezer, is helaas al te zeldzaam. O ja…de afsluitende “Happy Birthday Song” rechtvaardigt op zich al de aanschaf van de plaat, maar dit terzijde! (Dani)